á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Magonia to debiut Marii Dahvany Headley. Historię opowiadają Aza i Jason – oboje jako pierwszoosobowi narratorzy. Rozdziały, w których występują, zatytułowane są ich imionami, dlatego wiemy, czego się spodziewać – ich historie są nieco odmienne, głównie ze względu na sytuacje, w których się znajdują. Dzięki narracji pierwszoosobowej poznajemy ich myśli, uczucia, sekrety. Mamy wgląd w ich emocje, pragnienia i marzenia. To wiele ułatwia, ponieważ oboje są dość skryci i małomówni, a tylko dzięki temu, że o czymś myślą i są w tym szczerzy, wiemy o najważniejszych rzeczach w opowieści.
więcej na: [link]
Aza od dzieciństwa cierpi na tajemniczą chorobę płuc, która utrudnia jej prawidłowe funkcjonowanie. (...) Przez tę chorobę ciężko jest jej oddychać, mówić - czy po prostu żyć. Myślicie, że Aza jest przypadkiem jednym na milion? Aza jako jedyna na całym świecie cierpi na tę chorobę. Lekarze nie potrafią jej pomóc, mimo to robią wszystko co w ich mocy.
Czy choroba pochłania całe życie dziewczyny? Na pewno wiele jej odbiera - tak jest w przypadku każdej choroby. Aza jednak chodzi do szkoły, przyjaźni się z Jasonem, ma normalną rodzinę. Wszyscy wokół niej starają się dać jej namiastkę normalności, zwyczajnego życia.
Kiedy Aza zauważa statek na niebie, jej rodzina przypisuje to skutkom ubocznym zażywania leków. Dziewczyna jednak nie wierzy, by była to halucynacja. Słyszy głos ze statku wołający ją po imieniu.
Czy tak wygląda śmierć...?
Do znajdującej się ponad chmurami magicznej krainy - Magonii, o której nikt nie miał pojęcia trafia Aza. Tam nie jest już tą samą osobą. Choroba płuc już jej nie ogranicza. Aza nie jest już umierająca i z każdym dniem odzyskuje siły. Co więcej, ma potężną moc.
Ale jak to się stało?
Dlaczego los ludzkości spoczywa w jej rękach?
Co robi w Magonii ?
Jak tam trafiła?
"Coś stało się ponad chmurami, czego człowiek jeszcze nie pojmuje." Każdy z nas, bez względu na wyznawaną religię zastanawiał się, co może dziać się z duszą człowieka po śmierci. Maria Dahvana Headley w swojej książce zawarła nieschematyczną wizję przemijania - inną niż wszystkie, wyjątkową. Stworzyła bohaterkę silną, a zarazem tak kruchą. Bohaterkę, którą od razu można obdarzyć sympatią. Aza nie jest dziewczyną, która się załamuje, tylko taką, która mimo ciążącej nad nią chorobą walczy, zachowuje swój charakterek, potrafi cieszyć się drobnostkami. Temat śmierci dla wielu z nas jest tematem tabu. Nie jest to również idealny temat do rozmów. W "Magonii" śmierć jest ukazana w sposób niezwykły.Nie została ukazana jako coś strasznego. Śmierć w "Magonii" zwiastuje początek i odgrywa ważną rolę w powieści. Początek nowych przygód, wielkich zmian, trudności.
W "Magonii" możemy również zaobserwować trudność w pogodzeniu się ze stratą, z konsekwencjami, jakie wywiera ona na człowieku i jego psychice.
Styl pisania autorki jest niezwykle lekki. Mogłoby się wydawać, że z niezwykłą łatwością przyszło autorce wykreowanie Magonii i jej mieszkańców. Im dalej brnęłam w książkę, tym trudniej było mi się z nią rozstać. Akcja jest wartka, ale na tyle spokojna, by razem z Azą stawiać czoła przeciwnościom losu, poznać bliżej bohaterkę, brać udział w rozterkach.
Na co zwróciłam szczególną uwagę? Na to, jak mądra jest "Magonia". Na niezwykłą inteligencję głównej bohaterki i jej przyjaciela. Na to, jak ważne wartości przekazuje. Przyjaźń, miłość, rodzina, odnalezienie samego siebie. Książka jest również pełna pięknych sentencji - sama zaznaczyłam kilkanaście cytatów.
Podsumowując "Magonia" to książka, którą musicie przeczytać. To niezwykle inteligentna powieść z gatunku fantastyki. Myślę, że warto po nią sięgnąć ze względu na niesamowitą oryginalność fabuły. Ta młodzieżowa powieść łączy w sobie to, czego od literatury oczekują młodzi ludzie i ponadczasowe wartości w niej zawarte. To idealne połączenie!
Izabela Nestioruk